Integracja sensoryczna

Zaprezentowane podczas naszych szkoleń ćwiczenia wzmacniają cały system integracji sensorycznej u dziecka. Ale czym tak naprawdę jest integracja sensoryczna? Uporządkujmy informacje
Integracja sensoryczna, to:

  • podświadomy proces zachodzący w mózgu
  • to proces porządkujący informacje pobrane przez zmysły
  • nadaje znaczenie temu, co jest doświadczane, przez selekcję informacji i wybór tego, na czym mamy się skoncentrować
  • pozwala celowo działać i reagować celowo na sytuacje, których doświadczamy
  • tworzy fundamenty edukacji i zachowań społecznych

Przez pierwszych siedem lat życia dziecka jego mózg jest „maszyną do przetwarzania sensorycznego”

Od niemowlęctwa do około 2. Roku życia:

  •  rozwój zdolności do przetwarzania bodźców dotykowych oraz bodźców płynących z czucia głębokiego  i układu przedsionkowego;
  • kontrola nad ruchami oka;
  • rozwój reakcji równoważnych oraz napięcia mięśniowego;
  •  integracja odruchów (odruchy postawy, prostowania, równowagi);
  • kształtowanie się więzi z matką (bezpieczeństwo dotykowe).
3–5 Rok życia:
  • aktywność dziecka staje się bardziej celowa;
  • rozwój precyzyjnych ruchów ręki (dominacja ręki);
  • różnicowanie stron ciała;
  • kształtowanie się koordynacji wzrokowo-ruchowej;
  • rozwój i współdziałanie podstawowych systemów zmysłowych.
2–4 Rok życia:
  • rozwój dużej motoryki – sprawności ruchowej całego ciała w tym stabilnej postawy i koordynacji ciała;
  • rozwój schematu ciała;
  • rozwój zręczności i planowania motorycznego;
  • kształtowanie się podstaw percepcji słuchowej, wzrokowej.
6–9 Rok życia:
Po ukształtowaniu się wcześniejszych funkcji następuje:

  • proces tworzenia pojęć;
  • gotowość do opanowania zdolności czytania, pisania, liczenia, koncentracji uwagi, kontroli emocjonalnej.

Zapraszamy do zapoznania się z ofertą szkoleń

I co dalej?

Terapia sensoryczna polega na aktywności i ćwiczeniach ruchowych stymulujących układy zmysłów. Do terapii wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt materiały różnej faktury do stymulacji dotykowej, materiały do stymulacji wzrokowej, węchowej, smakowej itp. Terapeuta SI bazując na swoim doświadczeniu i wiedzy, dostosowuje trudność zadań i ćwiczeń do poziomu możliwości. Inaczej ujmując, ćwiczenia nie mogą być ani zbyt łatwe, ani zbyt trudne.

Integracja sensoryczna jest procesem, który wdrażamy w życie nie tylko dziecka na początku jego drogi, ale tak naprawdę powinniśmy o nią dbać na każdym etapie naszego życia.

Integracja sensoryczna, jako element terapii zajęciowej dzieci, dorosłych czy seniorów ma udowodniony wpływ na utrzymywanie sprawności funkcjonalnej. Zaleca się ją osobom dojrzałym jako narzędzie spowalniające procesy starzenia, a także osobom chorym jako element wspomagający inne terapie poprawiające funkcje zdrowotne.

Udział w zajęciach sensorycznych pozwala na zrelaksowanie się, rozładowanie frustracji, zmniejszenie depresji i stanów lękowych. Buduje motywację do życia, zmienia nastawienie i niweluje agresywne zachowania. Często arteterapia zastępuje aktywności, które są dla seniora szkodliwe. Kontakt ze sztuką pozwala na uwolnienie negatywnych emocji , zakomunikowanie ich otoczeniu oraz odszukanie sposobu na radzenie sobie z nimi.

Z punktu widzenia społecznego, zajęcia terapii zajęciowej, zajęcia sensoryczne dają możliwość zacieśnienia relacji interpersonalnych z innymi uczestnikami, redukując poczucie alienacji i wyobcowania. Seniorzy uczestniczący w zajęciach chętniej otwierają się na nowe doświadczenia i podejmują różne aktywności życiowe.
Zajęcia tego typu mają też funkcję edukacyjną – kontakt ze sztuką pozwala uczestnikom w każdym wieku na zachowanie sprawności intelektualnej. Ponadto wzbogaca życie wewnętrzne człowieka i rozwija poczucie piękna i wrażliwości.
Wreszcie aktywne uczestnictwo w zajęciach umożliwia rozwój fizyczny uczestników. Arteterapia pobudza sensorycznie, ale też wspomaga utrzymanie zdolności manualnych. Wpływa również na decyzje odnośnie samodzielnego podejmowania innych aktywności.

Ćwiczenia wzmacniające poprawę zdolności manualnych ( przykłady ćwiczeń):

  • Nawijanie sznurka ( nitki) na szpulkę
  • Nawijanie sznurka w ósemki wokół dwóch grubych gwoździ wbitych w deskę
  • Robienie węzła wokół ołówka
  • Wkręcanie małej żarówki do latarki ręcznej aż zaświeci
  • Łapanie przedmiotów za pomocą innych przedmiotów ( np. łowienie rybek za pomocą wędki z magnesem, etc.)
  • Nawlekanie nitki na igłę
  • Otwieranie agrafek
  • Nasuwanie spinaczy biurowych na sztywny arkusz papieru
  • Wycinanie większych form nożyczkami
  • Budowanie z klocków
  • Pisanie na maszynie palcami wskazującymi
  • Gry towarzyskie np. kości, pchełki
  • Bazgranie, rysowanie i malowanie  w każdej formie
  • Odbijanie piłki tenisowej od podłoża tak aby wpadła w określone miejsce

Ćwiczenia rozwijające koordynację wzrokowo – ruchową ( przykłady ćwiczeń):

  • podrzucanie piłki ( prawa ręka/ lewa ręka/ z prawej do lewej)
  • podbijanie dużego balona ręką ( prawą/ lewą/ na zmianę) i utrzymanie go jak najdłużej w powietrzu
  • podbijanie balonika łyżką, linijką, pałką, utrzymanie go jak najdłużej
  • kopanie balonika po podłodze
  • lekkie kopanie piłki tak aby poturlała się po podłodze, podbiegnięcie do niej i zatrzymanie jej rękoma. Prędkość turlanej piłki ma być dopasowana do umiejętności dziecka i powoli zwiększana
  • podrzucanie chustek do żonglowania ( prawa ręka, lewa ręka. Obie, prawa rzuca lewa łapie, itd.)

Opracowanie Joanna Stanowska